Konvencija vlažnim područjima je međunarodni sporazum koji obezbeđuje okvir za nacionalne aktivnosti i međunarodnu saradnju u zaštiti i održivom korišćenju vlažnih područja i njihovih resursa.

Potpisana je u iranskom gradu Ramsaru 1971. godine i stupila na snagu 1975. godine. To je jedini svetski sporazum koji se bavi određenim ekosistemom. Članice/potpisnice ove konvencije su iz svih geografskih regiona naše planete.

Ramsarska konvencija pod vlažnim područjem podrazumeva vrlo široko definisan pojam: močvare, bare, jezera, reke, vlažne livade i tresetišta, delte i plavna područja, morske obale i područja, mangrove i koralne grebene kao i ljudskim radom stvorene ribnjake, akumulacije i solane.

Ciljevi Ramsarske konvencije

Gde god je moguće, vlažna područja treba da budu obnovljena i rehabilitovana.

Vlažna područja treba da budu zaštićena tako da se obezbedi njihovo mudro korišćenje.

Značaj vlažnih područja

Vlažna područja pružaju osnovne ekološke usluge i regulatori su vodnih režima i izvor su biodiverziteta. Ona su značajan resurs sa ekonomskim, naučnim, kulturnim i rekreacionim vrednostima.

Vlažna područja igraju značajnu ulogu u prilagođavanju i ublažavanju klimatskih promena.

Trend smanjivanja i gubitak vlažnih područja uzrokuje ozbiljne, često nenadoknadive, štete životne sredine u obezbeđivanju ekoloških usluga ovih ekosistema.

Šta je mudro korišćenje

U središtu ramsarske filozofije je koncept mudrog korišćenja koji se u Konvenciji definiše kao „održavanje ekološkog karaktera vlažnih područja primenjivanjem ekosistemskog pristupa u kontekstu održivog razvoja“. To znači da se upravljanje vodama i staništima oslanja na ekološke parametre i da se podržavaju tradicionalni vidovi korišćenja sa ciljem stimulisanja razvoja lokalnog stanovništva.

Ludaško jezero je postalo Ramsarski lokalitet još 1977. godine, među prvima u nekadašnjoj Jugoslaviji, zajedno sa Skadarskim jezerom i Obedskom barom.